Myrthe van der Meer – PAAZ: uitgeverij The House of Books

Grotendeels autobiografisch, persoonlijk en met zwaar onderwerp, namelijk depressie. Myrthe van der Meer heeft inmiddels een tweede roman geschreven over haar psychiatrische achtergrond en herstel, UP, maar ik moest eerst nog aan PAAZ beginnen. En dat was nogal een openbaring.

De ik-persoon die het verhaal vertelt is Emma. Zij heeft een fijne relatie en een goede maar drukke baan. Ze raakt echter overspannen en depressief. Emma wil dood. Liever vandaag dan morgen. Maar in plaats daarvan wordt ze opgenomen op de paaz, de psychiatrische afdeling algemeen ziekenhuis. Zelf begrijpt ze niet waarom: ze is toch niet de enige die dood wil? Waarom moet ze hiervoor opgenomen worden? Eenmaal op de paaz voelt Emma hoe uitgeput ze is. Ze huilt uren achter elkaar maar van slapen komt niets. Er worden verschillende medicijnen voor haar uitgeschreven, maar meer dan een paar uurtjes slaap komt Emma niet. Ze wil maar niet ‘beter’ worden.

Bovendien moet ze erg omschakelen op de paaz. De hulpverleners, de behandelingen, de wisselende psychiaters en psychologen, de omgang met de medepatiënten; het is erg veel om te behappen. Emma heeft het gevoel te verdrinken in de hulpverlening, en wanneer ze merkt dat dit ook nog eens onderling niet op elkaar is afgestemd wordt het helemaal onoverzichtelijk. Gelukkig sluit ze vriendschappen met medebewoners, die elk hun eigen, bijzondere verhaal hebben. De paaz wordt steeds meer haar thuis.

PAAZ is een heftig boek, laat ik dat voorop stellen. Het biedt een openhartige, onthullende kijk op de zorgverlening in Nederland, uit eigen ervaring opgeschreven. Wat hierbij erg knap is, is het gevoel voor detail van Myrthe van der Meer. Ze heeft in haar roman Kalf al eerder bewezen goed de gevoelens en emoties van haar personages te omschrijven, en ook in PAAZ, ondanks de persoonlijke insteek van het verhaal, is dit weer goed gelukt. Hoe Emma worstelt met haar behandelingen, de inzichten die ze krijgt maar zeker ook de verschillen in behandeling, medicatie en uitwerking en de manier van werken op de paaz zijn erg beeldend omschreven.

Hoewel Van der Meer duidelijk omschrijft hoe het er in de paaz aan toe gaat, blijft het verhaal wel erg persoonlijk. Je wordt als lezer meegevoerd in Emma’s chaotische, hectische belevingen op de paaz, en omdat het verhaal in ik-vorm wordt verteld, is het alsof Van der Meer haar verhaal persoonlijk met jou, de lezer, deelt. Het verhaal blijft intiem, ondanks het grote onderwerp en de uitgebreide beschrijvingen van het leven op de paaz. Myrthe van der Meer schrijft open, eerlijk, luchtig en zorgt er daarnaast voor dat er voldoende humor in het boek zit, zodat het niet te zwaar op de hand is. Hiermee heeft ze een bijzonder aantrekkelijke mix gecreëerd waardoor je letterlijk aan de pagina’s gekleefd blijft. PAAZ smaakt naar meer. Gelukkig kan ik gauw in UP verder lezen.

PAAZ – Myrthe van der Meer €10,-

Dit boek telt mee voor mijn leesuitdaging Ik Lees Nederlands!